Vadachya zadache atmavrutta nibandh: वडाच्या झाडाचे आत्मवृत्त निबंध

Vadachya zadache atmavrutta nibandh: मी एक वडाचे झाड! माझे नाव ऐकताच तुमच्या डोळ्यांसमोर विशाल, गडद हिरव्या पानांचा, लांबलचक फांद्यांचा आणि खणखणीत खोडाचा विचार येतो, नाही का? गावाच्या चौकात, मंदिराजवळ किंवा नदीकाठी मी उभा असतो, शांतपणे सावली देत आणि प्रत्येकाच्या आयुष्यातील काही ना काही आठवणी साठवत. मला माझ्या आयुष्याची कहाणी तुम्हाला सांगायची आहे, जी थोडीशी हृदयस्पर्शी, थोडीशी मजेशीर आणि खूप काही शिकवणारी आहे.

माझी सुरुवात

खूप वर्षांपूर्वी, एका छोट्या पक्ष्याच्या चोचीतून पडलेल्या बीजापासून माझा जन्म झाला. त्या बीजाला जमिनीने मिठी मारली, पावसाने प्रेमाने भिजवले आणि सूर्याने उब दिली. हळूहळू मी उगवू लागलो. सुरुवातीला मी फक्त एक नाजूक कोंब होतो. मला वाटायचे, ‘मी इतके मोठे कसे होणार?’ पण निसर्ग माझा मित्र होता. त्याने मला हिम्मत दिली, आणि आज पाहा, मी किती उंच आणि रुबाबदार उभा आहे!

Shahid Bhagat Singh Essay in Marathi: शहीद भगतसिंग निबंध मराठी

माझे आयुष्य

माझ्या फांद्या आकाशाला भिडतात, आणि माझी मुळे जमिनीत खोलवर रुजली आहेत. गावातली मुले माझ्या सावलीत खेळतात, त्यांच्या हसण्याचा आवाज मला खूप आवडतो. कधी कधी ते माझ्या फांद्यांवर झोके बांधतात, आणि मला त्यांना हलकेच झुलवायला मजा येते. आजी-आजोबा माझ्या खाली बसून गप्पा मारतात, तर काही प्रेमी जोडपी माझ्या मागे लपून हळूच प्रेमाच्या गोष्टी बोलतात. मला सगळं दिसतं, पण मी गप्प राहतो. कारण मी फक्त एक साक्षीदार आहे, सल्ला देणारा नाही!

माझ्या भावना

मला कधी कधी वाईटही वाटतं. जेव्हा कोणी माझी फांदी तोडतं किंवा माझ्या खोडावर खिळे ठोकतं, तेव्हा मला दुखतं. पण मी बोलू शकत नाही, फक्त शांतपणे सहन करतो. तरीही, जेव्हा पावसाचे थेंब माझ्या पानांवर नाचतात किंवा पक्षी माझ्या फांद्यांवर गाणी गातात, तेव्हा मला खूप आनंद होतो. मी सगळ्यांना सावली देतो, ऑक्सिजन देतो आणि निसर्गाचा एक भाग बनतो. यातच माझी खरी खुषी आहे.

मला काय शिकवलं?

मला माझ्या आयुष्यातून एकच गोष्ट शिकायला मिळाली – सगळ्यांना प्रेम आणि आधार द्या, आणि काहीही अपेक्षा ठेवू नका. मी माणसांना, पक्ष्यांना, प्राण्यांना सावली देतो, पण काहीच मागत नाही. माझी मुळे मला शिकवतात की, कितीही उंच गेलात तरी जमिनीशी जोडले राहा.

Zade Bolu lagli tar nibandh: झाडे बोलू लागली तर निबंध

शेवट

मी, वडाचे झाड, अनेक पिढ्यांना पाहिलं आहे. माझ्या सावलीत अनेकांच्या आठवणी दडल्या आहेत. मला आशा आहे की, तुम्हीही माझ्यासारखे इतरांना आधार द्याल आणि निसर्गाचे रक्षण कराल. कारण मी फक्त एक झाड नाही, तर तुमच्या प्रत्येकाच्या आयुष्याचा एक भाग आहे!

Leave a Comment